Dlaczego zawierzamy się Maryi?

Matka Boża w Fatimie powiedziała: „Moje Niepokalane Serce zatryumfuje„.

Polska jako jedna z pierwszych odpowiedziała na wezwanie. Pierwszym państwem, które zawierzyło się Maryi była Portugalia w 1931 roku, Polska była druga. Dzięki staraniom kardynała Augusta Hlonda, prymasa Polski, akt zawierzenia Polski odbył się 8 września 1946 roku, przy słowach: „Zwycięstwo, gdy przyjdzie, przyjdzie przez Maryję„.

Św. Ludwik Maria Grignon de Montfort w swoim „Traktacie o prawdziwym nabożeństwie do Najświętszej Maryi Panny pisze”:

„Nigdy bowiem nie czcimy więcej Jezusa Chrystusa niż wtedy, kiedy czcimy Najświętszą Dziewicę; bo czcimy Ją dlatego tylko, by doskonalej czcić Jezusa Chrystusa. Maryja przedstawia dobre uczynki Jezusowi Chrystusowi, gdyż z tego, co Jej się ofiaruje, dla Siebie nic nie zatrzymuje; wszystko oddaje wiernie Jezusowi; kiedy Ją sławi i chwali, Ona wielbi i sławi Jezusa.”

„(…) kiedy ofiarowujemy Mu cośkolwiek przez czyste i dziewicze ręce Jego ukochanej Matki, wtedy dotykamy (jeśli wolno tak powiedzieć) Jego słabej strony.”

Zawierzyć, to powierzyć swoje sprawy, swoje życie w czyjeś ręce. To akt zaufania, akt wiary w to, że ktoś pragnie mojego dobra.

Zawierzyć można wszystko i wszystkich: rodzinę, przyjaciół, znajomych, dzieci, osoby chore, problemy z mieszkaniem, z miejscem pracy, parafie, wspólnoty, relacje z innymi. Wszystkie problemy i sytuacje, które chcemy oddać Panu Bogu przez Maryję. Po zawierzeniu czujemy, że nie jesteśmy sami, że jest z nami Matka Boża. Czasem odczuwamy to, wręcz fizycznie. Matka Boża chroni nas i wspiera. Dla Niej nie ma rzeczy niemożliwych. Rozwiązuje, wspiera i pomaga w sytuacjach po ludzku, niemożliwych.

Jeśli chcesz zawierzyć jakieś swoje sprawy Matce Bożej, jedź z nami na najbliższe Zawierzenie Niepokalanemu Sercu Maryi na Jasną Górę.